De iPhone 4 is uit in België, en met 600 euro heb je niet genoeg om het goedkoopste exemplaar te pakken te krijgen. Ouch! Kan dat niet goedkoper? Ik dook in Google en kwam zo op diverse (onbekende) zoekertjessites een winkel tegen uit Bali, die voor een fikse korting een aantal mooie gsm's in de aanbieding had. iPhones en HTC toestellen kon je er vinden voor 300 tot 400 dollar. Niet gratis, maar wel goedkoper dan de reguliere prijs. De koper verschool zich achter een Gmail adres, had een ontraceerbaar Engels mobiel nummer en een adres in Bali, ergens in een shopping centrum. Tijd om de knipperlichten aan te steken! "Geloof me vrij," schreef de man, "ik heb drie kinderen en ik ben een eerlijk man. Ik zou nooit iemand bedriegen." Als bewijs kreeg ik een link naar een "gouden gids" waar zijn bedrijf stond vermeld, maar iedereen kon op die site eender welk adres toevoegen. Betalen van de gsm's kon enkel met Western Union (nu gaat ook de sirene loeien!). Toen ik aangaf dat dit naar oplichting rook, zei hij dat hij me kon begrijpen en mocht ik de helft van de prijs van het toestel storten na ontvangst. Ik heb het maar wijselijk niet gedaan.
Soms komt de oplichting ook uit een onverwachte hoek. Zo was ik enkele maanden geleden op zoek naar een Playstation 3. Op een Belgische zoekertjessite kwam ik een advertentie tegen van iemand die een restpartij spelconsoles had weten op de kop te tikken bij een faillissement. Hier geen Western Union maar een gewoon Belgisch rekeningnummer. Gelukkig had ik de reflex om even het e-mail adres in te tikken op Google, en er bleken al een aantal mensen te zijn opgelicht door deze kerel. Zorgeloos kopen kan dus tegenwoordig niet meer op internet, maar dat wil niet zeggen dat er geen koopjes te vinden zijn. Vooral China is tegenwoordig het mekka van de goedkope electronica. Je kan er klonen vinden van iPads, iPhones, Tom-Toms en, jawel, zelfs goocheldozen (nog zo'n hobby van mij). Je hebt dan wel geen "originele" toestellen, maar ik heb het altijd al onbegrijpelijk gevonden dat er mensen zijn die tien keer zoveel geld uitgeven aan een handtas, enkel en alleen omdat er een logo van Louis Vuitton op de sluiting staat. En zo komt de koerier binnen enkele dagen dus langs met een doos goocheltruuks, die me in Engeland vier keer zoveel had gekost.
Oh ja, de PS3 heb ik uiteindelijk gekocht voor 200 euro. Een koopje. Het toestel ben ik zelf gaan ophalen bij een meisje dat er niet (meer) mee speelde en heb ik ter plaatse betaald. Het kost je wat benzine, maar je bent tenminste zeker dat je niet wordt opgelicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten